SOCIAL USE OF KITCHEN AS A SPACE AND KITCHEN PRACTICES: THE CASE OF ANKARA

Ankara’da orta sınıfa mensup olup mutfağı aktif olarak kullanan 23 kişi (21 kadın, 2 erkek) ile derinlemesine görüşmelere dayalı şekilde, 2019 yılında gerçekleştirilen bu araştırma, mekân mutfağın sosyal kullanımına ve mutfakta pratikleri anlamaya yöneliktir. Görüşmecilerin kullanmalarına, deneyimlemelerine onu anlamlandırma biçimlerine göre üç kategori ortaya konulmuştur: Mutfağı olumlayanlar, olumsuzlayanlar mutfağa göreli bakanlar. İlk kategoridekiler, mutfak işlerini sevmekte huzur bulmaktadırlar. İkinci gruptakiler zorunluluktan yaptıklarını; üçüncü kategoridekiler ise durumlarda işlerinden keyif aldıklarını ifade etmişlerdir. Kullanıcıların çoğunluğu için mutfak, birincil ihtiyaçların etrafında örülen ilişkilerin mekânına, başka bir ifadeyle yaşam ortamına dönüşmüştür. küçüklüklerinden itibaren öğrenip içselleştirdikleri davranış örüntüleri onların habitusunu oluşturmaktadır. Bu habituslar kullanıcıların hem kendi de başkalarının mutfaklarında sergiledikleri kalıp davranışlar düzenliliklerinden meydana gelmektedir. Düzenlilikler, kullanıcılar tarafından içe dönük dışa şekilde örgütlenmekte, kendine has ritimle tekrarlanmaktadır. Düzeniyle, pratiklerin doğrusal tekrarlarıyla her gramerinin olduğu söylenebilir. Sosyal kullanımının artmasıyla birlikte bellek mekânına bireylerin kimlik performanslarını tiyatro-mutfak statüsüne dönüşmektedir. Ayrıca araştırmada, kullanımında önemli değişimlerin yaşandığı da keşfedilmiş; söz gelimi kadınla özdeşleştirilen imajının giderek parçalanmakta bulgusu bunlardan biri olmuştur.